Model…..

 

Wil jullie bedanken voor de lieve reacties op mijn vorige post, en jullie zijn nog niet van mij af. En ook niet van ons model…..want die hoort nu eenmaal bij mij.

Onlangs was ik wat foto’s aan het maken in huis, gewoon omdat ik dus die kleuren niet mooi weer kan geven. En oefening baart kunst zeggen ze, dus ik oefen wat af.

Zo ben ik ook op een van mijn vrije Woensdagen lekker binnen in huis te vinden met mijn camera. En tja, dan is er zo’n nieuwsgierig mormel in huis wat dan prompt voor je gaat zitten. En moet ik hem dan wegsturen voor een foto…. Nee, dan maak ik hem tot doel van de foto.

Miss Kitty komt altijd naar de camera toe gelopen, zodat je geen foto kunt nemen, maar Joep gaat er altijd voor zitten of liggen. Of hij het in de gaten heeft dat hij afstand moet bewaren.

 

En als een volleerd model neemt hij diverse poses aan.

Ik krijg vaak de vraag of hij niet erg groot is… Nee, dat hoort zo. Het is een mannetje en is nog niet eens uit gegroeid. Dus hij kan nog voller worden en hij is al aardig op weg om net als zijn vader te worden.

 

Fijn weekend…..

24 Januari 2009

 

 

Is de dag dat ik na heel lang een stille volger te zijn geweest, zelf mijn blog op het grote www maakte. De rede was dat ik helemaal niet goed in mijn vel zat en daardoor veel zat te surfen op het internet, waar ik de blog van Hetty tegenkwam. Wat vond ik dat leuk, zomaar in het huis van iemand mogen kijken, of meemaken wat zij meemaakte in het dagelijkse leven. Het was een gratis magazine voor mij en van de een klikte ik door naar de andere. En na lang twijfelen heb ik de stap genomen om ook mijn “thuis” te laten zien. Doodeng vond ik het, want wat als er nu iemand zou reageren….of misschien nog erger…niemand zou reageren. Wat moest ik dan zeggen of doen. En was datgene wat ik ze te vertellen had wel leuk genoeg, en waren de foto’s mooi genoeg? En zouden die dames mij ook accepteren als medeblogster als ik zomaar bij hun reageerde. In het dagelijkse leven stapte ik niet zomaar op mensen af, maar hier durfde ik zomaar wat te zeggen. En ik kreeg warempel ook nog reacties….leuke en lieve reacties, en ik voelde me in blogland al snel thuis.

Ik kan zeggen dat niet alleen mijn blog gegroeid is met veranderingen en de volgers en stille volgers (net als ik toen), maar ook ik zelf ben gegroeid. Want 4 jaar geleden had ik nooit in een winkel op zoveel mensen af durven stappen om ze te vertellen wat ze tijdens een huizenroute te zien zouden krijgen.

Er waren 4 jaar geleden ook al vele mooie blogs te bezoeken, maar in de afgelopen 4 jaar zijn er zoveel bijgekomen dat ik het soms ook niet meer kan volgen. Er zijn er ook die om wat voor rede dan ook gestopt zijn, maar er is nog een heel aantal over die ik vanaf die dag volg. De een om dat ze qua smaak met mij overeen komen, of omdat ze gewoon mooie foto’s maken. Maar ook om de verhalen die ze schrijven. Kortom er is van alles te zien en te lezen, en ik doe het nog steeds heel graag.

 

Gisteren had ik enkele blogdames op bezoek, en het is zo enorm leuk dat het bij sommige niet alleen bij virtueel bezoek is gebleven. De dag is omgevlogen met kletsen……, en is nog steeds voor herhaling vatbaar.

Corine Hetty en Ingrid, ik wil jullie nogmaals bedanken voor jullie blogvriendschap.

 

Hmmm…… nog eentje dan..

Stapelen…..

 

 

Toen we de kamer pas voorzien hadden van kalkverf, stond natuurlijk alles overal en nergens. En bij het terug plaatsen van de spullen ga je dan toch eens kijken of het ook ergens anders leuk staat. De meubels die staan bij ons altijd op dezelfde plaats, het komt op een andere plaats gewoon niet uit. En dan is het leuk om met de accessoires een beetje te wisselen. De houten doos had ik al van boven naar beneden gehaald, en daar staan nu de zwarte doosjes die eerst in de keuken stonden bovenop.

 

Het zijn doosjes waar meestal bestek in bewaard werd. Zo heb ik er ook een waar mijn vork en lepel van vroeger inzitten, en een met getallen. Ik heb gewoon altijd wel iets met doosjes. Op een markt of winkel moet ik ook altijd weten wat erin zit….

 

 

 

En dat alles staat op een oud frans tafeltje, wat ik nog steeds erg mooi vind om z’n eenvoud. En de kleur zie je hier en daar ook terug komen in huis.

 

Vind het nog steeds erg moeilijk om op de foto’s de kalkverf en de kleur daarvan goed over te laten komen. Nog maar een poosje oefenen…..

Fijn weekend.

Uit de boom op een schaal…

 

 

De ballen van Hoffz werden gebruikt om ze in de kerstboom te hangen, maar om ze nu op te bergen is natuurlijk zonde. Dus waar zal ik ze neer leggen…. Soms loop ik dan met het een en ander door de kamer, want ja als er hier wat bijkomt dan moet er vaak ook weer wat weg. Want ik houd van rust…..

Maar ik denk dat ze hier wel een poosje kunnen liggen. Op een schaal die ik ooit in een tuincentra gekocht had. En die schaal staat op de poef..

 

Ik was nog net op tijd om er toen een paar uit te zoeken bij S&S, en heb zo’n vermoeden dat er ook wel een paar bij een van jullie liggen.

 

De houten ballen, het touw en de ruwe stenen schaal. Helemaal mijn ding…

Fijne week..

2 Januari….

 

 

De tweede dag van het nieuwe jaar is weer bijna voorbij, en ik denk er nu al niet meer aan om nog Gelukkig Nieuwjaar te zeggen. En ik vind het namelijk zo fijn…. dat al die dagen voorbij zijn. Lekker weer gewoon bezig zijn met je werk, en dan weer verlangen naar het weekend. De kerstboom is weer het huis uit, en alles staat weer voor ruim 11 maanden op zolder opgeborgen. De ramen zijn gezeemd, de was ligt in de kasten, er is goed gezogen en gedweild. En ik geniet daarvan……

 

Ook al mogen sommige dingen wel in huis blijven, zoals de amaryllisbol. Sorry, maar ook hier gaat de schaar erin als hij te ver uitloopt.

Vanavond zitten we moe maar voldaan lekker op de bank/stoel, met een kop koffie en iets lekkers erbij. En denken we terug aan de 2e Januari 1981, de dag dat wij elkaar het ja-woord gaven.

Nog één keer aan iedereen waar ik het nog niet tegen gezegd heb.

Gelukkig Nieuwjaar