Oud en versleten.

 

En dan doel ik toch echt niet op mezelf hihi....Al heb ik weleens van die dagen dat ik me zo voel. Maar deze keer speelt er iemand anders de hoofdrol. Een tijdje geleden vroeg iemand wat er voor "kjeltje" op de kast zat. En dat "kjeltje" was dus een klein oud beertje. Wat ik echt heel lang geleden eens gekocht heb op een markt. Wat moet je daar nu mee, zei manlief. En ik liet hem staan, maar meestal als ik op een markt loop dan gaan we nog eens de kramen langs. En ja hoor hij stond er nog steeds. En hij leek me te roepen of hij mee mocht. En ja. van mij mocht hij mee. En had vanaf die dag een plaatsje gevonden in het stalraam dat nu dus verdwenen is.  En ja waar laat je hem dan, en na even kijken en proberen zit hij nu op het tafeltje in de keuken op de oude houten bakken.

En omdat je hem op deze manier natuurlijk niet echt kunt zien, komt hij even in de spotlights.

En ook al hangt zijn armpje er losjes bij, en is zijn nekje herhaaldelijk aan elkaar genaaid ik kon hem niet laten liggen op die markt. Het was dus liefde op het eerste gezicht.

 

En hier blijft hij lekker zitten. Want het is echt een item wat ik niet kwijt wil. En soms denk ik weleens wat voor kind ermee gespeeld heeft, en of hij/zij het soms ooit verloren is. Want een ding is duidelijk. Het Kjeltje heeft al veel meegemaakt.

Een heel fijn weekend.

Liefs Lia